Άλλος ένας νεκρός μετανάστης

Άλλος ένας νεκρός μετανάστης (Καλαμαριά, 18-08-2007)

Με θλίψη και αγανάκτηση οι πολίτες, της Καλαμαριάς των προσφύγων και των δημοκρατικών αγώνων, έγιναν χθες το βράδυ μάρτυρες άλλης μιας τρομοκρατικής και ρατσιστικής εκδήλωσης βίας, με αποτέλεσμα τον θάνατο ενός μετανάστη στο κέντρο της Καλαμαριάς.

Καταδικάζουμε την αστυνομική βία που εξαντλεί την κατασταλτική της μανία απέναντι σε μικροπωλητές-μετανάστες, που στη συγκεκριμένη περίπτωση είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο του άτυχου νέου.

Καλούμε τους πολίτες της Καλαμαριάς, που απ την πρώτη στιγμή αυθόρμητα καταδίκασαν την ενέργεια των αστυνομικών αρχών, να αντισταθούν στην ωμή χρήση βίας, σε μια πόλη που ποτέ δεν αντιμετώπισε προβλήματα απ την παρουσία εδώ και χρόνια των μεταναστών στην Καλαμαριά.

Τίποτα περισσότερο! Τίποτα λιγότερο!

Μόνο τα δικαιώματα μας!

15 χρόνια τώρα οι μετανάστες αντιμετωπίζουν τον κρατικό ρατσισμό. Υπομένουν την υπερεκμετάλλευση από τους εργοδότες, την οικονομική αφαίμαξη από το κράτος και παραμένουν πάντα "ξένοι" για τους θεσμούς και την κοινωνία. Πολιτικά και κοινωνικά αποκλεισμένοι αποτελούν τον καλύτερο, ίσως, δείκτη του επιπέδου της Δημοκρατίας μας, ενώ ταυτόχρονα καταδεικνύουν τα όρια και αυτού ακόμα του "ανθρωπιστικού αυτοκαθορισμού" της κοινωνίας μας.

4 νόμοι για τους μετανάστες μέσα σε 8 χρόνια. 10άδες διατάγματα και εγκύκλιοι κι όμως… Οι μετανάστες αισθανόμαστε/ αισθάνονται "προσωρινοί", αβέβαιοι, χωρίς δικαιώματα.

· Πολλοί δεν έχουμε/ έχουν χαρτιά, γιατί κάθε απόπειρα νομιμοποίησης ήταν πιο ακριβή και πιο δύσκολη από την προηγούμενη. Παίρνουμε/ Παίρνουν τις άδειες πριν λήξουν ή ληγμένες!

· Οι μισθοί μας/ τους είναι χαμηλότεροι, οι υπερωρίες μας / τους απλήρωτες, τα ένσημα μας/ τους λιγότερα, αλλά οι εργοδότες δεν τιμωρούνται από την κυβέρνηση.

· Πολλοί ζούμε/ ζουν εδώ πολλά χρόνια αλλά τα ίσα δικαιώματα παραμένουν άπιαστο όνειρο.

· Δεν μπορούμε να εξηγήσουμε/ εξηγήσουν στα παιδιά μας/ τους, γιατί αφού γεννιούνται εδώ, μορφώνονται εδώ, ζουν εδώ, κι αυτή η χώρα είναι το μόνο "σπίτι" που ξέρουν, δεν δικαιούνται να παίρνουν την ελληνική υπηκοότητα.

Πάνω όμως στα δικά μας/ τους προβλήματα κάποιοι κάνουν "πάρτι" κερδών: το κράτος, τα ασφαλιστικά ταμεία, οι εργοδότες.

Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε άλλο αυτή την κατάσταση. Γιατί χαμένοι είμαστε εμείς οι μετανάστες, αλλά και οι έλληνες εργαζόμενοι και η νεολαία. Χαμένα είναι τα δικαιώματα όλων μας.

τι θα αλλάξει αν δεν κάνουμε τίποτα; Κι αν δεν παλέψουμε εμείς για τα δικαιώματα μας σήμερα, τότε τι θα βρουν τα παιδιά μας αύριο από μας;

Μέσα στο 2006 είδαμε μια σειρά σημαντικούς αγώνες μεταναστών και προσφύγων διεθνώς: την γενική απεργία των μεταναστών στις ΗΠΑ, την εξέγερση της δεύτερης γενιάς μεταναστών στην Γαλλία, τις απεργίες μεταναστών στην Μ.Ανατολή, τις καταλήψεις εκκλησιών και δημόσιων κτιρίων από πρόσφυγες στην Ιρλανδία, την Κύπρο, το Βέλγιο, την Γαλλία, την Δανία.

Πρόσφατα στην Ελλάδα είδαμε τον αγώνα των μεταναστών μικροπωλητών και τις κινητοποιήσεις για το πιστοποιητικό γέννησης των παιδιών των μεταναστών.

Βγαίνουμε στο δρόμο και ζητάμε:

· ελληνική υπηκοότητα σε όλα τα παιδιά μεταναστών που γεννήθηκαν εδώ.

· όχι στις ουρές, στα υπέρογκα παράβολα και τις ληγμένες άδειες.

· όχι στην ομηρία των ενσήμων. Η ασφάλιση είναι δικαίωμα του μετανάστη και παλεύει γι' αυτό, όμως η άδεια παραμονής του δεν μπορεί να εξαρτάται από τα …κέφια του εργοδότη του.

· όχι στη σύνδεση της γλώσσας με την άδεια παραμονής. Η μόρφωση πρέπει να είναι δικαίωμα και όχι διαβατήριο για λιγότερα δικαιώματα.

· χαρτιά για όλους.

· όχι στο ελάχιστο απαιτούμενο εισόδημα. Όταν θα εξαλείψετε την μαύρη εργασία θα δείτε ότι βγάζουμε /βγάζουν τα χρήματα για μια έστω φτωχή διαβίωση.

· ίσα δικαιώματα με τους έλληνες εργαζόμενους και νεολαία.

· δημόσια παιδεία για όλους

(από τη συνέντευξη τύπου με αφορμή την Πανελλαδική Μέρα Δράσης για τη Νομιμοποίηση και την Κοινωνική Εξίσωση των Μεταναστών και την ψήφιση του νέου Μεταναστευτικού Νόμου,9-2-07).

Καλαμαριά 19-08 2007

“ΔΙΕΞΟΔΟΣ”

Κίνηση πολιτών της Καλαμαριάς

για τον πολιτισμό και την πόλη