10.9.07

ΟΔΗΓΙΕΣ ΧΡΗΣΗΣ: Εκλογές





Αγαπητοί αναγνώστες,

Δίχως αμφιβολία και περιθώριο επιλογής, μπαίνουμε γι’ άλλη μια φορά σε τούτο τον αγώνα δρόμου που αφήνει θύμα του κάθε λογική και αξιοπρέπεια. Η πικρή αλήθεια είναι ότι πρόκειται για παιχνίδι άλλων. Ακούμε καθημερινά λέξεις όπως: σλόγκαν, επικοινωνιακά τερτίπια, λαϊκισμός, προεκλογική ατζέντα, πολιτικά χτυπήματα κάτω από τη μέση… Λέξεις που θα ‘πρεπε να μας προσβάλλουν και να φουσκώνουν το «σιχτίρ» που μεγαλώνει μέσα μας. Όμως, όχι! Έχουν πάψει να μας προσβάλλουν αυτά τα πράγματα. Έχουμε δεχτεί ότι αυτή είναι η πολιτική και με αυτά πορεύεται. Ψάχνουμε όλοι μας, νέοι και παλιοί, να βγάλουμε συμπεράσματα και να δούμε πίσω από τις μάσκες. Είναι πια δηλαδή δεδομένο, ότι όλοι φοράνε τα προσωπεία τους, μπαλώνουν τις τρύπες τους, παραμερίζουν τα θέματα που τους καίνε, αποπροσανατολίζουν το λαό τους, φοράνε την ιστορία τους σαν πιτσιρίκια που φοράνε τις γόβες τις μαμάς και καπνίζουν τη πίπα του μπαμπά ελπίζοντας ότι κανείς δεν θα τα πάρει χαμπάρι. Ένα μεγάλο πανηγύρι δηλαδή, για να μη πω όργιο. Ε, λοιπόν, δυο μέρες μετά την επίσημη ανακοίνωση των εκλογών και ήδη μπερδευτήκαμε, λιγωθήκαμε από την αθωότητα και την ηθική και ιδεολογική ακεραιότητα του συστήματός μας.

Λοιπόν, δυο είναι τα πράγματα με τα οποία μπορεί να αμυνθεί ο καθένας από εμάς, δεδομένου φυσικά ότι ακόμα μας νοιάζει και δεν πνιγήκαμε στη θάλασσα της αμυντικής λήθης.

Πρώτον, μη βλέπετε τηλεόραση. Είναι το κύριο μέσο προπαγάνδας και παραπλάνησης, κυρίως γιατί αποσβολώνει και υπονομεύει τη μνήμη του ανθρώπου. Η εικόνα από μόνη της κουβαλάει τόσους συμβολισμούς και κατακλύζει τον ανθρώπινο εγκέφαλο με τόσες πληροφορίες ανά δευτερόλεπτο, που είναι αδύνατο να τις εμπεδώσει και να τις επεξεργαστεί δεόντως. Η εφημερίδα είναι ο καλύτερος τρόπος που έχει κανείς για να βάλει τις σκέψεις του σε τάξη και να πάρει τις πληροφορίες του, τουλάχιστον με την ευθύνη του γραπτού λόγου. Όταν διαβάζει κανείς, μπαίνει στη θέση του κριτή, όχι του όχλου. Έχει τον χρόνο να θυμηθεί, να σκαλίσει, να καταλάβει. Αν μη τι άλλο, κανείς δε μιλάει ταυτόχρονα στην εφημερίδα και κανείς δεν πηδάει από το ένα θέμα στο άλλο σαν ακαλλιέργητο μαθητούδι.

Δεύτερον, εφόσον δεν είστε ήδη ιδεολογικά ποτισμένοι, από την οικογενειακή σας παράδοση, στηρίξτε τα μικρά κόμματα. Δε λέω, έχουν κι αυτά τις αδυναμίες τους, ιδιαίτερα αυτά της αριστεράς. Η αριστερά στις μέρες μας, φαίνεται πιο πρόθυμη να συμβιώσει με τη δεξιά παρά με τους συντρόφους της. Η δεξιά, φαίνεται, είναι η μόνη που δικαιώνει την ύπαρξή της ενώ η δεύτερη της θυμίζει τα λάθη της και το γεγονός ότι πρέπει κι αυτή να προοδεύσει και να υποδεχτεί τον εικοστό πρώτο αιώνα. Αυτό και μόνο το γεγονός είναι μια καταδίκη για την αριστερά. Ας θυμηθούμε λοιπόν αυτούς που είπαν ότι ακόμα κι αν δεν υπήρχε ιστορική αριστερά, θα έπρεπε να την ανακαλύψουμε από την αρχή, για να ανταπεξέρθουμε στις συνθήκες της σημερινής κοινωνίας. Όπως κι αν έχει, εμείς, η κινητήρια δύναμη αυτού του τόπου που λέγεται Ελλάδα, έχουμε χρέος να δρομολογήσουμε επιτέλους τα πράγματα προς μια κατεύθυνση για την οποία δεν θα νοιώθουμε ντροπή προς τις επόμενες γενιές. Παρόλα αυτά, οποιοδήποτε κόμμα είναι πιο κοντά στην εμπιστοσύνη σας, δώστε του την ψήφο σας. Θα ήταν σίγουρα πολύ ενδιαφέρον, να δοκιμάσουμε αυτό το παλιό-σύστημα σε συνθήκες πραγματικής δημοκρατίας.

Ακούμε όλους τους αρχηγούς κομμάτων να εκφράζονται με περισσή αυτοπεποίθηση για τα θέματα που τους αφορούν περισσότερο. Το εκάστοτε κόμμα θα πορευτεί με το λάβαρό του: την οικονομία, το περιβάλλον, την «πρωτόγνωρη» διαφθορά αυτής της κυβέρνησης, τα εργασιακά, τα ομόλογα. Κι εμείς, οι τελικοί αποδέχτες αυτής της κατάστασης με τι να συμβιβαστούμε; Με την ανύπαρκτη παιδεία; Με την συνολική αθλιότητα της υπαλληλικής ζωής; Με το κατακερματισμένο και κατά-κλεμμένο ασφαλιστικό μας σύστημα; Με τα κατά-καμένα μας δάση; Τι μας αφορά περισσότερο, αυτό καλούμαστε να αποφασίσουμε;

Η αλήθεια είναι ότι τώρα παρά ποτέ είναι ευνοϊκά τα πράγματα για τα μικρά κόμματα να κάνουν πιο αισθητή την παρουσία τους στην κοινωνία. Να ακουστούν με συγκεκριμένες προτάσεις που δεν θα μπορεί να αγνοήσει η κυβέρνηση. Χρειαζόμαστε ένα καλό αντιστάθμισμα σ’ αυτήν την απόλυτη εξουσία που ασκείται και που έχει χάσει κάθε ίχνος σοβαρότητας και σεβασμού. Ε, λοιπόν, για ακόμη μια φορά αυτό τον Σεπτέμβρη, θα έχουμε την ευκαιρία να δείξουμε με την ψήφο μας τις απαιτήσεις μας και τα συναισθήματα μας για τα δυο αυτά γέρικα λιοντάρια. Τελικά θα τα καταφέρουμε να ξεγυμνωθούν επιτέλους μπροστά στους πολίτες αυτής της χώρας; Ή θα εμπεδώσουμε πλέον, ότι ο κρατικός μας μηχανισμός τρέφεται μόνο από τον πόθο της εξουσίας και της διαπλοκής; Να πάρουμε κι εμείς τα μέτρα μας βρε αδερφέ!

Παπαδοπούλου Στέλλα

1 σχόλιο:

Χρύσα Πανταζή είπε...

Γαργάρες

Οι εκλογές πέρασαν, εγώ διάβασα αυτό το post καθυστερημένα, παρ'όλα αυτά, όσα αναφέρει
παραμένουν επίκαιρα και σημαντικά καθώς ισχύει ότι "...η απόλυτη εξουσία που ασκείται έχει χάσει κάθε ίχνος σοβαρότητας και σεβασμού...", ενώ φυσικά "...ο κρατικός μας μηχανισμός τρέφεται μόνο από τον πόθο της εξουσίας και της διαπλοκής...".Δεν είναι παράξενο που μετά από το πραγματικά ενδιαφέρον αποτέλεσμα των εκλογών που έδειξε
ότι προτροπές σαν αυτές στο post έπιασαν τόπο, τα κανάλια έχουν κάνει το θέμα γαργάρα?
Κοντεύει να τελειώσει η μετεκλογική εβδομάδα και όλοι οι παραθυροοικοδεσπότες σφάζονται για μια εμπρηστική δήλωση των
"χαμένων" και μελλόντων διασπασμένων ή αλληλοσκοτωμένων ή εν τέλει (γιατί είπαμε περί πόθου της εξουσίας) αδελφοποιτών κάτω από τη συμβιβαστική σημαία της μάσας και της υποταγής στους μεγαλονταβατζήδες.
Κουβέντα για την άνοδο της αριστεράς, κουβέντα για τo ουσιαστικό αίτημα αυτών που την ψήφισαν. Μόνο στημένος τρόμος για τα κουκιά που χάθηκαν και μαζί με αυτά και η υποψηφιότητα για νέα γιουρούσια.