Πόσα πράγματα δεν έχουμε κάνει;

Περάσαμε λοιπόν αισίως και τον πρώτο μήνα της νέας χρονιάς, επαίτες ενός χειμώνα που δεν έρχεται και αναστατώνει ανθρώπους και φύση με το παρατεταμένο φθινόπωρο και τις Αλκυονίδες να έχουν καταστεί πλέον εποχή του έτους.

Είμαστε πάλι εδώ με τη ‘Διέξοδο’, αυτή τη μικρή ενοχλητική για μερικούς εφημερίδα, που αντέχει στο χρόνο (έβδομο έτος), επιμένει παρ όλες τις δυσκολίες τέτοιων πρωτοβουλιών και προχωρά και αναμετριέται πάντα με το καίριο ατομικό και συλλογικό ερώτημα: Πόσα πράγματα δεν έχουμε κάνει;

Δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς κι έρχεται σίφουνας η πραγματικότητα να σου θυμίσει ότι δεν έχεις την πολυτέλεια να σκεφτείς και να προγραμματίσεις. Όλα προ των πυλών. Αγωνίσου, υπερασπίσου, δώσε λύσεις τώρα. Σε αυτά που άλλοι ορίζουν και καθορίζουν τη ζωή μας.

‘ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυνηγά;’

Όσον αφορά εμάς , που είμαστε ένας σύλλογος με δεδηλωμένη και έμπρακτη ευαισθησία σε θέματα πολιτισμού, περιβάλλοντος και ποιότητας ζωής η συνέχεια προβλέπεται συναρπαστική.

Άλλωστε πως θα μπορούσαν να περάσουν αδιάφορα ,η προσπάθεια αναθεώρησης των άρθρων 16 (ιδιωτικοποίηση της ανώτατης παιδείας),24 (για την προστασία των δασών και των δασικών εκτάσεων).

Η υποθαλάσσια με την έξοδό της στην Πόντου με τις τεράστιες κυκλοφοριακές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις (δυστυχώς και με την συναίνεση της διοίκησης του Δήμου )

Η επέκταση του αεροδρομίου με καταστρεπτικές συνέπειες σε όλο τον κόλπο και στο παραλιακό μέτωπο της Καλαμαριάς.

Τα μασκαρέματα στο Κόδρα και στο κέντρο με πάρκιγκ που άλλα καμουφλάρονται και άλλα μετεκλογικά ανακαλύπτουμε ότι δεν θα τελειώσουν ποτέ.

Με την κρίση στη δημοτική επιχείρηση Μουσικής και Καλλιτεχνικής παιδείας (200.000 έλλειμμα , μετακομίσεις και πιθανόν κλείσιμο τμημάτων).

Με απίθανες δαπάνες και νέες ατασθαλίες σε δημ. Επιχειρήσεις και το ερώτημα που απασχολεί κάθε ευσυνείδητο πολίτη πως θα συμμαζευτεί όλη αυτό το ‘ξεχείλωμα’ που πρωτίστως επιβαρύνει τους δημότες.

Φαίνεται πως έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας.

Πάντα είχαμε αλλά και πάντα προσπαθούσαμε να ανοίγουμε δημόσια όλα τα θέματα.

Το ίδιο θα κάνουμε και τώρα με ενημέρωση και υπεύθυνες προτάσεις.

Γιατί η ‘Διέξοδος’ παραμένει ο χώρος έκφρασης για τα μικρά και μεγάλα προβλήματα της πόλης μας. Είναι ο χώρος της συνάντησης ανθρώπων με διαφορετικές αφετηρίες αλλά με κοινές ευαισθησίες, προβληματισμούς και πρακτικές.

Γι αυτό θα συνεχίσουμε να σας καλούμε στις παρεμβάσεις και στις νέες αναζητήσεις μας για μια άλλη Καλαμαριά που θα δίνει προτεραιότητα στις συνεργασίες ατόμων, ομάδων, συλλόγων, στις ανθρώπινες σχέσεις, στην πολύμορφη επικοινωνία, στην διεκδίκηση των αυτονόητων.

Κι αν για κάποιους που δεν μας ξέρουν όλα αυτά φαίνονται πιο πάνω απ το μπόι μας, θα απαντήσουμε απλά με εκείνο το στίχο του Νίκου Ξυλούρη : ‘ποιοι είναι αυτοί που μου ζητάνε να χαμηλώσω τα φτερά;’

Υ.Γ. Δεν θα ισχυριστούμε πως σ αυτή την εφτάχρονη πορεία δεν έγιναν λάθη, αφού μόνο οι ζωντανοί οργανισμοί κάνουν λάθη, αφού οι πολίτες που είναι εν κινήσει ,σε δράση θα έχουν και αστοχίες. Σημασία έχει να τα αναγνωρίζεις και να προχωράς.

Να οραματίζεσαι και να υλοποιείς κάθε φορά, σε όποια θέση κι αν βρεθείς , το αναγκαίο και το εφικτό .

Μ. Παναγιωτίδης